با سلام و خسته نباشید خدمت خوانندگان محترم
ادامه ی زندگینامه ی حضرت رضا (ع)
در یازدهم ذوالقعده ی سال 148 هجری قمری مصادف با 29 دسامبر 765 میلادی در مدینه در خانه ی امام موسی کاظم، امام هفتم شیعیان 12 امامی، پسری به دنیا آمد که بعد از پدرش عهده دار مقام امامت شد. نامش علی بود و بعدها ملقب به رضا شد. در منابع شیعی از او به نام ابوالحسن ثانی یاد می کنند، به این منظور که با پدرش موسی کاظم که ابوالحسن اول خوانده می شد اشتباه نشود. رضا یک ماه پس از مرگ پدر بزرگش امام جعفر صادق در مدینه به دنیا آمد و زیر نظر پدرش حضرت کاظم تربیت شد. مادرش خانم نجمه خاتون برده ای از مغرب یا بنا به روایتی شمال آفریقا بود که مثل حمیده خانم همسر امام جعفر صادق خریداری و آزاد شده بود تا به ازدواج امام موسی کاظم در بیاید. در منابع شیعی از او به نیکی یاد کرده اند . او را هم مثل حمیده خانم از علما و پاکان می دانند .
به عقیده شیعه هر امام به وسیله ی امام قبلی و به امر الهی عهده دار منصب امامت می شود و علی بن موسی از این امر مستثنا نبوده است . روایات مختلفی در منابع شیعی به انتصاب امام رضا توسط پدرش امام موسی کاظم، به عنوان امام بعدی تاکید دارد، با این حال فضای خفقان آور دوران هارون الرشید به حدی شدید بود که این پیغام نمی توانست آزادانه به گوش همه ی مردم برسد تا جایی که برخی معتقد بودند امامت با امام موسی کاظم به پایان رسیده است. این گروه به واقفیه معروف شدند. از علی بن یقطین نقل شده که از قول حضرت کاظم می گوید: "علی بهترین فرزندانم است و من کنیه ام(ابوالحسن) را به او داده ام. هم چنین یزید بن صلت از امام موسی کاظم نقل می کند که وقتی او را در راه مکه ملاقات کرد،حضرت کاظم به او گفت: "علی که هم نام امام اول و چهارم است پس بعد از من امام خواهد بود. آنچه شنیدی نزد خود نگه دار و برای کسی نقل مکن مگر اینکه اطمنیان داشته باشی از اصحاب و یاران ماست." در احادیث آمده امام رضا حتی در دوران جوانی از پدر و عمویش حدیث نقل می کرد و در مسجد مدینه فتوا می داد. با این حال هارون الرشید رابطه ی خوبی با او نداشت و مردم مدینه اجازه ی ملاقات و حضور در کلاس درسش را نداشتند. در روایات آمده امام رضا بیست یا بیست و پنج سال سن داشت وقتی بعد از پدرش به منصب امامت رسید. هجده سال بعد مامون تصمیم گرفت با منصوب کردن او به جانشینی اش حمایت گروه های مختلف شیعه را به سمت خود جلب کند .
